مرکّب از: بر، به رای مشدد به معنی زمین ناکاشته و آن لفظ عربی است + بوم، به معنی زمین کاشته یعنی زمین قابل زراعت و ناقابل که سستی پذیرد، (از آنندراج)، بوم و بر. وطن. سرزمین. بنگاه: نکردم زمانی بر و بوم یاد ترا خواستم نیز پیروز و شاد. فردوسی. ز بهر بر و بوم و فرزند خویش همان از پی گنج و پیوند خویش. فردوسی. همان چون به یک شهر دو کدخدای بر و بوم ایشان نماند بجای. فردوسی. بر و بوم آن یکسر آنرا بدی سر سال نو خلعتی بستدی. فردوسی. یکی زنده از ما نماند بجای نه شهر و بر و بوم ایران بپای. فردوسی. از این پس بر و بوم و مرز ترا نیازارم از بهر ارز ترا. فردوسی. کند نفرین بر آن سال و مه شوم که دوری دادش از زاد و بر و بوم. (ویس و رامین)، هر آنکس را که باشد راهبر بوم نبیند جزکه ویرانی بر و بوم. ناصرخسرو. چون نبد بر تو مبارک بر و بوم پدرت آب و آتش به بر وبوم پدر درگیرم. خاقانی. وآنگهی ترکتاز کرد بروم درفکند آتشی در آن بر و بوم. نظامی. از آن ده نه تبه کردم برین شوم که ویران شد ز بیدادش بر و بوم. نظامی. زمینی که دارد بر و بوم سست اساسی برو بست نتوان درست. نظامی (از آنندراج)
مُرَکَّب اَز: بر، به رای مشدد به معنی زمین ناکاشته و آن لفظ عربی است + بوم، به معنی زمین کاشته یعنی زمین قابل زراعت و ناقابل که سستی پذیرد، (از آنندراج)، بوم و بر. وطن. سرزمین. بنگاه: نکردم زمانی بر و بوم یاد ترا خواستم نیز پیروز و شاد. فردوسی. ز بهر بر و بوم و فرزند خویش همان از پی گنج و پیوند خویش. فردوسی. همان چون به یک شهر دو کدخدای بر و بوم ایشان نماند بجای. فردوسی. بر و بوم آن یکسر آنرا بدی سر سال نو خلعتی بستدی. فردوسی. یکی زنده از ما نماند بجای نه شهر و بر و بوم ایران بپای. فردوسی. از این پس بر و بوم و مرز ترا نیازارم از بهر ارز ترا. فردوسی. کند نفرین بر آن سال و مه شوم که دوری دادش از زاد و بر و بوم. (ویس و رامین)، هر آنکس را که باشد راهبر بوم نبیند جزکه ویرانی بر و بوم. ناصرخسرو. چون نبد بر تو مبارک بر و بوم پدرت آب و آتش به بر وبوم پدر درگیرم. خاقانی. وآنگهی ترکتاز کرد بروم درفکند آتشی در آن بر و بوم. نظامی. از آن ده نه تبه کردم برین شوم که ویران شد ز بیدادش بر و بوم. نظامی. زمینی که دارد بر و بوم سست اساسی برو بست نتوان درست. نظامی (از آنندراج)
احمال و اثقال. بار و بندیل: نه لشکر نه کوس و نه بار و بنه همه میسره خسته و میمنه. فردوسی. که ما ماندگانیم و هم گرسنه نه توشه است با ما نه بار و بنه. فردوسی. در شش دیه سراها ومقامها ساختند و منزل گرفتند و بار و بنه بدان نقل کردند. (تاریخ قم ص 32). رجوع به بار و بندیل شود
احمال و اثقال. بار و بندیل: نه لشکر نه کوس و نه بار و بنه همه میسره خسته و میمنه. فردوسی. که ما ماندگانیم و هم گرسنه نه توشه است با ما نه بار و بنه. فردوسی. در شش دیه سراها ومقامها ساختند و منزل گرفتند و بار و بنه بدان نقل کردند. (تاریخ قم ص 32). رجوع به بار و بندیل شود
زن و فرزند. اهل و عیال. (فرهنگ فارسی معین). اهل و عیال. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). - زن وبچه دار، دارندۀ زن و بچه. مردی که زن و اولاد دارد. صاحب همسر و فرزند. (فرهنگ فارسی معین). که تکفل اهل و عیال دارد
زن و فرزند. اهل و عیال. (فرهنگ فارسی معین). اهل و عیال. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). - زن وبچه دار، دارندۀ زن و بچه. مردی که زن و اولاد دارد. صاحب همسر و فرزند. (فرهنگ فارسی معین). که تکفل اهل و عیال دارد
